- обӣ
- I[آبي]1. мансуб ба об2. замини обёришаванда; муқоб. лалмӣ; шавад, обӣ, нашавад, лалмӣ (зарб.)3. дар об зиндагӣ кунанда ё дар об рӯянда; муқоб. хокӣ; парандаи обӣ, савсани обӣ; нақлиёти обӣ васоили мусофирбарӣ ва боркашонӣ ба воситаи об, киштӣ, ва ғ. ; роҳи обӣ дарё, ба воситаи наҳр, баҳр, уқёнус ҳамчун василаи рафтуой ва боркашонӣ4. кабуд, осмонӣ (ранг)II[آبي]кит. биҳӣ
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.